به گزارش عصر زنان، امروزه، جراحی های زیبایی یکی از شایع ترین اعمال جراحی در سطح جهان است و مقدار متقاضیان آن، روز به روز افزایش می یابد.
زیبایی در کشور ما طرفداران خاص خود را دارد که روز به روز بیشتر می شوند، جراحی هایی که در کشور ما با نام جراحی زیبایی رواج دارد، کمی باسایر کشورها متفاوت می باشد.
نوع جراحی در کشورهای مختلف، متفاوت است و ایران تنها به لحاظ جراحی بینی در صدر سایر کشورها قرار دارد.
بنابراین رایج‌ترین عمل جراحی در ایران در زمینه جراحی بینی، در آمریکا و برزیل در زمینه پروتز سینه و لیپوساکشن(از بین بردن چربی‌های شکم) و کره‌جنوبی در زمینه جراحی پلک و خط فک، ذکر شده است.
در مورد مقدار و نوع جراحی های زیبایی در ایران آمار رسمی وجود ندارد، اما آمارهای غیررسمی نشان می دهد که در سال های اخیر، روش های متعددی از جراحی زیبایی متداول شده است، اما هنوز بیشترین مراجعات زیبایی در زمینه جراحی پلاستیک صورت و بینی است. به گفته کارشناسان، پوشش زنان در ایران موجب شده است زنان کمتر به جراحی های اندام توجهی نشان دهند. بر اساس آمارهای تخمینی، در ایران ۹۵ درصد متقاضیان جراحی بینی را زنان و دختران گروه سنی ۱۴ تا ۴۵ سال تشکیل می دهند.
امروزه هر کجا را که نگاه می کنیم پر از تبلیغات اعمال ریز و درشت زیبایی است و چنان گسترش یافته که کار از حوزه فعالیت متخصصان زیبایی فراتر رفته و به درون آرایشگاه های کوچک زنانه نیز رسوخ کرده است.
البته نقش پررنگ و خوش آب و رنگ کلینیک های زیبایی که «آوازشان از دور خوش است» را نمی توان نادیده گرفت. کلینیک هایی که زیبایی را به مشتریانش در ازای پرداخت هزینه‌های کلان هدیه می دهد.

حال این سوال تاکنون بی جواب مانده که واقعا زیبایی به چه شکل است؟

چه کسی آن را برای زنان تعریف کرده و آنها را موظف به تبعیت از مدل تایید شده ساخته است؟

پر واضح است؛ متخصصان زیبایی که در این حوزه فعالیت می کنند، از تخصص حرفه ای خود استفاده کرده، ولیکن بسیاری از کلینیک های زیبایی که ادعای تخصص در این حوزه را دارند؛ در بهترین حالت ممکن از یک پزشک عمومی، بهیار و کارآموز بهره می برند که بنابر مشاهداتی که داشته‌ام، گویی مشتریان بی خبر و اغفال شده تبلیغات چنین فضاهایی، جانشان را در دستشان گرفته و پولشان را در جیب سوداگران زیبایی می ریزند تا شاید نتیجه دلخواهشان را به دست آورند.

آنچه بدیهی است؛ بدن زنان به عنوان سرمایه مطرح می‌شود که باید در جامعه شاهکار و جذاب باشد. بنابراین زنان به طور اجتماعی برای درگیر شدن در طرح های بدنی تشویق می شوند. از آنها انتظار می‌رود در بدن های خود دستکاری کنند.
مباحث اجتماعی و فرهنگی که درباره ظاهر و بدن به وجود می آید، مملو از پیام هایی است که زیبایی زنان و جذابیت آنها را با مناسب بودن برابر می داند.
از سوی دیگر، فشارهای موجود در زمینه همنوایی زنان با استاندارد های زیبایی موجب می شود؛ زنان به تصویری متفاوت از ظاهر خویش برسند و احساسی بیگانه نسبت به بدن خود داشته باشند. بدین واسطه زنان در ماشین آلات قدرت گرفتار می شوند و تعهدات خود را به تکنولوژی های زیبایی الزامی می کنند.
از این رو کسانی که جراحی زیبایی را تجربه می‌کنند، احساسی از قدرت و کنترل به دست می آورند.

رضایت زنان برای تحمل کردن درد در نام زیبایی برای این است که آنها درد را به طور مشروط می پذیرند و آن را به عنوان یک ارزش یا انتظاری در جنسیت خود می‌بینند. زنانی که جراحی زیبایی انجام می‌دهند نیز به این نکته اشاره می‌کنند، افراد دیگر از آنها انتظار دارند که زیبا شوند.
لاجرم با انجام جراحی زیبایی تفاوت های میان زنان حذف شده و آنها را همنوا با هنجارها و استانداردهای زنانگی می کند و احساسی از قدرت و کنترل را نصیب زنان می سازد.