به گزارش عصر زنان، همه جا تاریک است، صدای جیغ و گریه می‌آید، هنوز آن چه در میان غبار و تاریکی خوراک دوربین شده، کاملا مشخص نیست.
کودکان را نجات دهید

صدا، بمب و مرگ…

در حالی که کشورهای کم حاشیه تر و دور از جنگ در اندیشه سر و سامان دادن و ارتقای کیفیت زندگی کودکان سرزمین خود هستند و از منظر فرهنگی، مسیرهایی را در پیش می گیرند تا آسیب ها را از آنها دور کنند، تغذیه و آموزش آنها را بهبود بخشند؛ این سو، در این سر جهان کودکان حتی از طبیعی ترین و ابتدایی ترین حق خود نیز که زنده ماندن باشد، محرومند. در میان غضب دیوهای انسان نما در خاموشی مرگ فرو می روند و جانکاه تر آنکه جثه کوچک‌شان یارای شکوه و اعتراض نیست. کودکانی که مجال صدا کردن مادرشان را هم نیافتند و شاید پیش تر از اینها اهریمن جنگ خانواده آن ها را در چنگال خود فرو خورده باشد.

جنگ، جنایت و خونریزی سال هاست که با خاورمیانه عجین شده است. کودکان در میان آتش و گلوله به دنیا آمده و از دنیا می روند. وضعیت آنها آن قدر ملال آور است که بحث پیرامون اثرات روانی جنگ بر کودکان خواسته ای دست نیافتنی تلقی می شود.

این روزها باید بگوییم، بگذارید تنها کودکان زنده بمانند و نه حتی زندگی کنند، آنها را شکنجه نکنید،

نسوزانیدشان و …

کودکان مظلوم ترین قربانیان جنگ هستند. کودکان جنگ، این فرشته های مسکوت بدون دخالت در سیاست و انتخابات و حتی شعار، قربانی سیاست و انتخاب بزرگ ترهایی می شوند که فرامین جنگ های خانمان سوز را صادر می کنند.

اکنون سخت ترین بدرفتاری ها را کودکان جنگ تجربه می کنند. دختران و پسران به طور مستقیم هدف خشونت، آدم ربایی و بردگی واقع می شوند.

دشمنان با هدف جلوگیری از تدریس و آموزش دختران، معلمان و کودکان بسیاری را در کام مرگ فرو می برند. کودکان و نوجوانانی که تنها جرمشان تحصیل بوده و حالا در میان پاره های کتاب و پیکر خونین خود خاموش می شوند قبل از اینکه اتهامشان به آنها تفهیم شود.

پس از قرن ها به چرایی جنگ خرده ای نمی توان گرفت چراکه فلسفه جنگ از ابتدا با قدرت طلبی قلدران همراه بوده، اما چگونه می توان انسان بود و در برابر سکوت مظلومانه و به خاک افتادن کودکان افغانستان، سوریه، یمن، فلسطین و … تاب آورد؟

این در حالیست که نه در شورای امنیت و نه در هیچ سازمان حقوق بشری صدای کودکان شنیده نمی شود.

به طور قطع کودکان آغاز گر جنگ نیستند، پس جنگ برای بزرگترها باشد، بگذار بجنگند، لااقل ای کاش می شد پویشی به راه انداخت و کودکان را در پناهگاهی امن پناه داد.

مرگ کودکان را متوقف کنید. آن هایی که اگر از تیربار دشمن جان سالم بدر برند، هر روز به سبب گرسنگی، بیماری های مختلف و کمبود مراقبت های پزشکی و بهداشتی که همگی از پیامدهای جنگ هستند، جان می سپرند. زندگی هر روز کودکانی که در مناطق جنگی و پر کشمکش جهان به سر می برند با ترس و رنج همراه شده است.

بزرگسالان با بردباری، سختی ها و ناملایمات جنگ را تاب می آورند اما کودکان در برابر جنگ می شکنند و خرد می شوند، آنها در جنگ به لحاظ جسمی و روانی بیشترین آسیب ها را می بینند. کودکان و نوجوانانی که نه در خط نخست جنگ اند و نه پشت صحنه جنگ و به وجودآورنده آن و چنانچه پیروزی هم حاصل شود از آن ثمری نصیب‌شان نمی شود.

کودکان تباه شده در جنگ اند. کودکان را نجات دهید …

– مهدیه ملک شیخی تحلیلگر مسائل اجتماعی