به گزارش عصر زنان، در برهه ای از زمان، روزگاری نه چندان دور بسیاری بر این عقیده بودند که عقول زن ها استعداد ندارد و لذا حق انتخاب نخواهند داشت و از سویی بر این تفکر استوار بودند که چنانچه زنان سواد پیدا کنند اندک اندک لامذهب می شوند.
«ما دختران آنها بودیم، ما را از سن ۵ سالگی به مکتب می گذاشتند، آن هم نه همه دختران را بلکه به ندرت. ۹ ساله که می شدیم از مکتب بیرونمان می آوردند.
اگر کتاب می توانستیم بخوانیم یا خط می‌توانستیم بنویسیم، پدران عزیزمان کتاب و قلم را از دستمان می گرفتند و شکسته، به دور می‌انداختند که چه معنی دارد دختر خط داشته باشد.»
وضع زن غربی نیز روی هم رفته تا اواخر سده هجدهم به همین ترتیب گذشته است، زیرا متفکران جامعه غربى با آموزش زنان موافق نبوده اند.
ازقول ژان ژاک روسو نقل شده که گفته است: زن براى دانش و حکمت و همچنین براى فکر کردن و سیاست و فنون آفریده نشده است. او مادرى است که به بچه هاى خود شیر مى دهد و از آنان که ضعیف ترند، حمایت و سرپرستى مى کند.
او زن را موجودى مى داند که باردار مى شود، مى زاید و بچه مى پروراند و فقط به امور زندگى بچه ها مى پردازد، نه بیشتر از این.
همو گفته است:
زنى که از فرهنگ و تعلیم و تربیت برخوردار باشد، بلاى جان شوهر،فرزندان، خانواده و خدمتگزارانش و بطور کلى تمام افراد خواهد بود.
از آن روزگار تا زمان تاسیس اولین مدارس دخترانه در سال ۱۲۸۶ هجری شمسی زمان زیادی نمی گذشت در روزگاری که هنوز برخی فرهنگ ها تحصیل برای دختران را امری پسندیده محسوب نمی کردند مدارسی هم بودند که علیرغم مرارت‌های فراوان صاحبانش، برای بازگشایی و به ثمر رسیدن آموزش دختران به دلیل مخالفت های فرهنگی جامعه تعطیل شدند.
با این حال و علیرغم تمام تلاش هایی که در راستای ارتقای باسواد شدن دختران در طی سال ها شکل گرفت ولیکن در سال ۱۳۲۵ و ۱۳۲۶ تقریباً هیچ گونه مشارکتی زنان در آموزش عالی نداشتند و در سال ۱۳۲۷ بود که اولین گروه زنان در آموزش عالی ایران پذیرفته شدند. بعد از انقلاب اسلامی ایران در کشور در زمینه‌های مختلف پیشرفت های زیادی حاصل شد که زنان نیز توانستند نقش آفرینی کنند. ورود به مراکز علمی از آن جمله است و امروز به نقطه‌ای رسیده‌ایم که دخترانمان آسوده می توانند تحصیل کنند و آمار ۶۰ درصدی جمعیت دانشجویی زنان کشور سندی است بر این ادعا.
با توجه به اتفاقات این روزها و مسمومیت های مرموز و سریالی دانش آموزان دختر در نقاط مختلفی از کشور و البته گمانه‌زنی‌های متفاوت در ریشه یابی این حوادث، هیچکدام نمی تواند تلاش های سال های متمادی و طولانی زنان را در مسیر شهروند شدن و به دست آوردن حقوقی برابر با مردان که از ابتدایی ترین و مهمترین آنها حق تحصیل دختران می باشد، بی ثمر گرداند. ما هیچ گاه بازگشت به عقب نخواهیم داشت بلکه مصمم تر و پرتلاش تر گام های بلندتری در آگاه سازی و توانمندی دختر ایرانی خواهیم برداشت.
– مهدیه ملک شیخی تحلیلگر مسائل اجتماعی