به گزارش عصر زنان، روزی دوستم گفت: می داند که شوهرش از او عصبانی است، زیرا وقتی وارد اتاق شد اخم کرده بود.

پرسیدم:« آیا گفت چرا از تو عصبانی است؟»

سارا گفت:« نیازی به گفتن نبود. می دانم از این که من به مشاور مراجعه می کنم، ناراحت است.»

پرسیدم: «از کجا میدانی؟»

او جواب داد: « همین طوری می دانم.»

جالب است؛ خودم هم قبلاً همین طور بودم. من هم با توجه به حرکات ظاهری شوهرم احساس می کردم که می توانم ذهن او را بخوانم. وقتی همسرم سکوت می کرد، من با خودم می گفتم که حتماً از من ناراحت است.
وقتی لامپ اتاق سوخت و او هفته ها آن را عوض نکرد، فرض را بر این گذاشتم که بسیار بی ملاحظه است. وقتی برنامه هایی را در تلویزیون می دید که من آنها را دوست نداشتم، با خود به این نتیجه می رسیدم که او بد سلیقه است؛ حتی فکر می کردم این کارها را از آن رو می کند که مرا ناراحت کرده باشد.

بعدها به این نتیجه رسیدم که بسیاری از فرضیه های من به دلیل ترس بوده است. ترس از این که نتوانم مطابق میل و نظر او ظاهر شوم و بعد به شکلی گمان می کردم که حالا قصد اقدام تلافی جویانه دارد.
اما توان روحی و روانی من به آن اندازه که گمان می کردم، دقیق نبود. وقتی فرصتی را صرف کردم و به حرف های همسرم گوش دادم، وقتی فرض را بر این نگذاشتم که همه چیز را می دانم، با کمال تعجب دیدم که چقدر درمورد او اشتباه می کردم.

همه ما به شکلی خود را حق به جانب می دانیم. همه ما به شکلی فکر می کنیم که طرف مقابل متوجه درست بودن حرف ما خواهد شد.
به جای اینکه بر اساس حالت ظاهری همسرم تصمیم بگیرم، به این نتیجه رسیدم مادام که مستقیم حرفی را نزده است، روی کارش و منظورش قضاوت نکنم. فرض را بر این گذاشتم که اگر قرار است شوهرم حرفی بزند، صریح و بی پرده آن را با من در میان خواهد گذاشت. تنها با نگاه کردن به چهره بچه هاست که می توان در باره خشمگین بودن یا ناراحت بودن شان نظر داد. اگر همسرم بخواهد موضوعی را با من در میان بگذارد این کار را مستقیماً انجام می دهد.

زمانی که به عمد تلاش کردم تا پیش داوری نکنم، متوجه شدم تعویض نکردن لامپ سوخته از آن رو بوده که اولویت های او با من تفاوت داشته است. برنامه بی مزه تلویزیون هم ظاهراً برای آقایان و چند نفری که می شناختم جالب بوده است.
بهتر است یادآور شوم؛ حدس نزنید که شوهرتان به چه فکر می کند، به او فرصت دهید تا خودش را ابراز کند. به خاطر داشته باشید که نمی توانید ذهن شوهرتان را بخوانید و نمی توانید قبل از اینکه او نظرش را بازگو کند، درباره‌اش نتیجه گیری کنید.